تحلیلی بر دادرسی عادلانه با تاکید بر استقلال وکیل از منظر قرآن و روایات 

  دادرسی عادلانه یا منصفانه به معنای رسیدگی و تصمیم گیری به موضوعات میان طرفین دعوا در دعاوی مدنی یا کیفری  نزد دادگاهی صلاحیت دار، مستقل و بی طرف است که حق انتخاب آزادنه وکیل توسط اصحاب دعوا در آن به رسمیت شناخته شده است.

  دادرسی عادلانه هر چند از منظر آیینی و شکلی از حقوق اروپایی اقتباس گردیده لیکن باید توجه داشت از لحاظ ساختار و ماهیت، ریشه در احکام شریعت اسلام و آیات و روایات معتبر دارد؛ زیرا در آموزه های دینی برپایی قسط و عدل و احقاق حقوق مظلوم همواره اصالت و محوریت داشته است.

  بر این اساس، محور بحث در یادداشت حاضر بررسی و تحلیل اصول دادرسی عادلانه از نگاه قرآن و روایات با تاکید بر استقلال وکیل  می باشد:  1 _ اصل برائت:  الف:  آیه 12 سوره حجرات: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا .

ای کسانی که ایمان آورده اید! از بسیاری از گمان ها در حق یکدیگر بپرهیزید، چرا که بعضی از گمان ها گناه است؛ و هرگز در کار یکدیگر تجسّس نکنید.

   ب: آیه 12 سوره ی نور: لَوْ لا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً چرا در باره ی شنیده های خود نسبت به مردان و زنان با ایمان، حسن ظن ندارید؟   ج: آیه 36 سوره اسراء: وَ لا تَقْفُ ما